Tijd om te vieren

Soekot (Loofhuttenfeest) en Simchat Tora (Vreugde der Wet) herinner ik me als tijden met vrolijkheid en gezelligheid. Het is de tijd dat volwassen kinderen terugkomen naar hun ouderlijk huis voor een langere periode. Als ik dan naar de synagoge ga, zie ik heel veel oude bekenden. Tijdens de dagen van Soekot, gingen we altijd bij elkaar op bezoek om elkaars Soeka (Loofhut) te bewonderen. Uren zaten we in dat hutje in de tuin om te kletsen en spelletjes te spelen. In Nederland is Soekot altijd een beetje tricky omdat het toch al begin herfst is. Zo heb ik wel eens in een Soeka gezeten die instortte, onderwater liep of bevroor.

Als ik teruglees in de Encyclopaedia Judaica hoe Soekot in de tijd van de tempel was, moet het een groot feest zijn geweest. Mensen trokken met hun families naar Jeruzalem om offers te brengen. Als iedereen ging, werd dat een ontmoeting van vele bekende en onbekende feestgangers. Zo heeft de huidige viering van Soekot veel tradities die daaraan herinneren met allerlei speciale feesten. Het samenkomen van verschillende soorten Joden worden gesymboliseerd door de Arba’ah Miniem, oftewel de vier soorten die met Sukkot samen genomen worden. Het zijn:

• De Etrog staat symbool voor de joden die zowel kennis van de Tora hebben als goede daden verrichten (de etrog ruikt en smaakt lekker);
• De Loelav staat symbool voor de joden die wel kennis van Tora hebben maar geen goede daden verrichten (de loelav heeft een aangename smaak maar geen geur);
• De Hadassim staan symbool voor de joden die geen kennis van Tora hebben maar wel goede daden verrichten (hadassim hebben geen smaak maar wel een lekkere geur) en
• De Arawot staan symbool voor de joden die noch kennis van Tora hebben noch goede daden verrichten (arawot hebben geen smaak noch geur).

Het doel is om ze samen te nemen en met de bundel rondjes te lopen door de synagoge. Het is een soort symbolische optocht met alle Joden, een symbool van het verlangen om als Joden verenigd te zijn.

Ik kan me herinneren dat ik tijdens mijn tussenjaar op de Tora-school stiekem mijn appartement verliet in het midden van de nacht om naar een Soekot-festival te gaan In Te’koa. Het is een dorp in de bergen van Judea, met een gemixte bevolking van zowel orthodoxe als seculiere joden. Maar hoe dan ook – dit waren allemaal vrije vogels. In verschillende huizen werden activiteiten georganiseerd. Van een creatieve cursus tot een cursus over iets spiritueels. Op het basketbalveld zat een in wit geklede Chassid (De leider van een chassidische groep die de connectie tussen de groep en g-d onderhoudt) te speechen. Overal waren mensen innig bezig met dingen die ze leuk vonden of nieuwsgierig naar waren. De nacht werd afgesloten met een rockconcert, waar mensen helemaal uit hun dak gingen. Ik begreep niet alles wat er gebeurde, maar wat ik wel begreep was de essentie van Soekot. Uit je huis en buiten met elkaar het leven vieren.

Het is een beetje zoals naar een festival gaan. Je neemt je tentje en zet ’m op in een veld samen met andere vreemden. Iedereen komt om iets fantastisch te beleven. Je kent de anderen op het veldje niet per se, maar de verbondenheid is er. Je voelt de verbinding omdat je samen in het ongemak van het tentje zit, maar ook het zoete vermaak hebt van het festival. Het is gemakkelijker iemand onbekends aan te spreken, omdat iedereen kwetsbaarder is.

Na de serieuze periode van Jom Kipoer en Rosj Hasjana is alles met Soekot er op gefocust om uit je schulp te kruipen, uit je huis. Of dat komt door in de sneeuw in een hutje in de tuin te gaan zitten, naar Jeruzalem af te reizen om offers te brengen, of door al zingend en dansend (en een beetje aangeschoten) naar de synagoge te gaan. Nu is de tijd om het leven te vieren.

Nu we hebben leren leven met corona en begrijpen hoe we veilig nieuwe dingen kunnen ontdekken, is het weer mogelijk om uit ons huis te kruipen. Nieuwe ervaringen op te doen en mogelijk met nog onbekenden in contact komen te staan. Ik hoop dat je je eigen manier vindt om naar buiten te gaan, kwetsbaar kan zijn om in contact te staan met anderen!

Roxy van Ravenswade (1992) volgt een master International Real Estate studies in Groningen. Roxy is jarenlang actief geweest bij de Joodse jeugdbeweging Bne-Akiwa en is lid van de Joodse Gemeente Amsterdam (NIHS).