Ze komen, ze gaan en sommigen blijven

Tekst en foto: Noa | april 2024

Toen ik mijn verjaardag afgelopen december vierde, stond een café in Amsterdam vol met allemaal vrienden van mij om samen mijn 25^e levensjaar in te luiden. Vol trots en blijdschap keek ik rond naar mijn dierbaren. De een ken ik al sinds Joodse les, de ander sinds de middelbare school en dan nog een paar van mijn laatste baan. Elke vriendschap die daar was, is anders en elke vriendschap heeft een andere levensduur. Wat maakt eigenlijk dat een vreemde opeens een vriend wordt? En als ze dan je vriend zijn, wat maakt dan dat ze ofwel na een tijdje vertrekken of dat ze voor altijd blijven?

“Wij worden beste vriendinnen”, zei ik tegen het meisje die naast mij zat op onze eerste schooldag op de middelbare school. Dit meisje spreek ik nu, 12 jaar later, niet meer. Enkel op elkaars verjaardagen sturen we elkaar een ‘gefeliciteerd’ op WhatsApp. Zonde? Wellicht. Over de jaren heen verwaterde het contact en viel het mij op dat we in plaats van fysiek afspreken alleen nog maar contact hadden over de telefoon. Zo verdween het contact langzaam. In eerste instantie deed dit mij ook best wat verdriet en probeerde ik deze vriendschap te redden. Helaas kan je niet in je eentje een vriendschap proberen staande te houden. Dat doen, kost meer energie dan het laten gaan. Deze realisatie was niet makkelijk, maar leverde uiteindelijk meer op. Dit was mijn ‘beste’ vriendin die een aantal jaar in mijn leven heeft doorgebracht en ik in dat van haar. Uiteindelijk zijn we beiden onze eigen weg gegaan.

Dan heb je het groepje vrienden die je al jaren kent en nooit zijn weggegaan. Sterker nog, het groepje vrienden waarvan je weet dat die nog heel veel jaren in je leven zullen blijven. Een van die mensen is mijn huidige beste vriendin met wie ik samenwoon. Ik ken haar al sinds mijn 10^e, nu dus ruim 14 jaar, omdat we buurmeisjes waren en we les hadden bij dezelfde piano juf. In die 14 jaar zijn we elkaar nooit uit het oog verloren. We speelden samen buiten, zaten op dezelfde middelbare school en wonen nu zelfs al zo’n 3 jaar samen. Natuurlijk is het niet zo dat we in die jaren nooit irritaties hebben gehad. Wel zagen we altijd de waarde in van onze vriendschap waar we beiden graag onze energie in staken. Dat maakt dat wij nog steeds deel uitmaken van elkaars leven.

De laatste categorie vrienden zijn de mensen die je op latere leeftijd nog leert kennen en een extra aanvulling zijn op je leven. Waarom ik deze categorie meeneem, is omdat je naar mijn idee minder snel nieuwe vrienden maakt als je ouder bent. Waarom zou je nog nieuwe vrienden maken als je je vaste groepje hebt? Toevallig overkwam het me laatst zelf en heb ik er nu zo’n ‘late’ vriend bij. Eentje die ik pas 5 maanden geleden heb leren kennen, maar de vriendschap nu al enorm waardevol voor me is. Zo zeiden we, net als ik dat tegen dat meisje op mijn eerste schooldag op de middelbare school zei, dat we ‘beste vrienden worden’. Hopelijk doet deze vriendschap wel eer aan deze belofte.

Ik vind het bijzonder om te zien hoe sommige vriendschappen standhouden en anderen niet. Waar ligt dat nou aan? De voornaamste reden naar mijn idee is tijd. Tijd is iets wat kostbaarder wordt na mate je ouder wordt. Hierdoor word je selectiever in het kiezen met wie je je tijd spendeert. Mijn afweging hierbij is vaak bedenken of ik energie krijg om met die persoon af te spreken of dat het me energie kost. Energie krijg ik vaak van vrienden op het moment dat ik een goed gesprek heb, lekker kan lachen of juist samen in stilte kan zijn. Daarnaast is het stukje communiceren erg belangrijk om vriendschappen in stand te houden. Denk bijvoorbeeld aan het communiceren dat je het druk hebt, maar wel aan de ander denkt. Of dat je je stoort aan iets in de vriendschap om er vervolgens samen iets aan te kunnen doen. Het feit dat je zowel de positieve als negatieve dingen kan communiceren op een constructieve manier, wijst erop dat de vriendschap iets is waar je waarde aan hecht. Die gesprekken zijn niet de makkelijkste, maar brengen je wel verder. Uiteindelijk zijn vriendschappen vergelijkbaar met romantische relaties: je moet ervoor werken, wil je het laten werken.

Op dit moment kan ik stellen dat de vrienden waar ik nu mijn tijd mee spendeer mij daar heel veel voor teruggeven. De een is er ‘later’ bijgekomen en de ander ken ik al jarenlang. Helaas heb ik geen glazen bol om te weten wat de toekomst gaat doen, maar voor nu weet ik wel zeker dat dit allemaal vriendschappen zijn waar ik veel van leer, enorm van geniet en graag nog jarenlang mee verder wil.

Mijn naam is Noa en ik ben met trots Amsterdams eerste burger van deze eeuw! Verder heb ik mijn bachelor psychologie afgerond en ben ik werkzaam als fotograaf.