“The best kept secret”, zo mag je het Joods Studentenhuis (JSH) in Utrecht wel omschrijven. Prachtig gelegen in de binnenstad aan een rustige straat met weinig verkeer. Met in de verte ook nog uitzicht op de Dom van Utrecht. Maar toch weinig animo.
“Er waren maar drie hospitanten voor twee plaatsen dit jaar,” zegt Ruby, een van de vijf huidige bewoners. Samen met Yvette, Yana en Miriam vertelt ze het verhaal van het JSH. Yana gaat door: “Dat is bizar weinig. Voor kamers elders in Utrecht komen soms wel meer dan zeventig kandidaten die via allerlei selectierondes uiteindelijk een kleine kans hebben te worden aangenomen.”
Yvette vult aan: “En heb je eindelijk een kamer dan heb je vaak ook nog eens te maken met huisjesmelkers. Die durven de meest exorbitante prijzen te vragen voor een kleine ruimte. Ik heb vriendinnen die wel vijftien keer hebben gehospiteerd voordat ze eindelijk een kamer hadden.”
We zitten in de aangenaam ruime woon-eetkamer van het JSH. Feestverlichting – “hangt hier het hele jaar door” – langs de muur. Qua rommel in niets gelijkend op de gemiddelde studentenwoning. “We hebben vandaag flink de bezem erdoor gehaald en alles opgeruimd”, zeggen ze met een glimlach.
Eigenlijk is het ‘t leukst om – juist in deze corona-tijd waarin we veel thuis zijn – lekker te chillen
Hier in het huis wonen alleen maar vrouwelijke studenten. ”Vrouwen zijn altijd wel in de meerderheid maar dat er nu alleen vrouwen wonen is puur toeval,” zegt Miriam die hier inmiddels vier jaar woont. Ze kwam zes jaar geleden uit Ottawa naar Nederland om te studeren en is nu in het laatste jaar van de lerarenopleiding Engels. “Het bevalt me prima in Nederland. Na mijn studie ga ik aan de slag in het onderwijs. Ik heb al een baan in Lisse.”
Ze kenden elkaar geen van allen voordat ze in het JSH kwamen wonen. Ruby uit Amsterdam, Yana uit Amersfoort, Miriam uit Ottawa en Yvette uit Hilversum. “Maar hier loopt het allemaal prima,” zegt Yana. “We doen veel samen, maar het is ook mogelijk om je terug te trekken op je eigen kamer.” Of anders kunnen ze beneden terecht in een extra ruimte waar Yana viool speelt, Miriam online lesgeeft en de anderen een work-out doen. “We geven elkaar dus altijd de ruimte,” zegt ze.
“En eigenlijk is het ‘t leukst om – juist in deze corona-tijd waarin we veel thuis zijn – lekker te chillen. Samen een avond naar een film kijken.” Met ieder z’n vaste plek op de bank. Thee in de buurt. Het JSH van Utrecht staat niet bekend om zijn grote bieromzet, met kratten op de gang.
Wat voor fotografie? […] In ieder geval geen bruiloften en bar mitswa’s.
– Ruby –
Nog een opvallend kenmerk van het Utrechtse JSH is dat er niet twee bewoners zijn die dezelfde studierichting volgen. “Dat is juist leuk”, zegt Yvette, zelf studerend aan de school voor journalistiek. “Juist omdat we allemaal wat anders studeren hebben we elkaar altijd veel te vertellen.”
Maar toch is studeren nu, in de tijd van corona, fiks anders dan andere jaren, vertelt Yana. “Al mijn colleges volg ik online, hier vanuit huis.” Ze is derdejaars student Global Sustainability Science.
Alleen Ruby, die een opleiding tot fotografe volgt, beschikt wel over een studio in Utrecht waar ze haar toekomstige beroep kan uitoefenen. “Wat voor fotografie? Mode, portretten, documentaires? Dat weet ik nog niet. Ik heb nog de tijd om te beslissen. In ieder geval geen bruiloften en barmitswa’s.”
Veel Joods leven is er niet in Utrecht. “Althans niet voor onze leeftijd,” zegt Yana. Miriam weet nog iets over de stad als “Jewtrecht” maar daar is inmiddels al jaren niets meer over gehoord. Het Joodse leven in het JSH kent zo ook zijn eigen invulling. Cultureel Joods, zoals ze het zelf omschrijven. En: “met Chanoeka steken we de kaarsjes aan, maar de meeste Joodse feestdagen zijn we toch bij de familie thuis.” Waarbij ze allemaal aangeven dat: “het fijn is samen te wonen met medestudenten aan wie je dat allemaal niet hoeft uit te leggen. We snappen elkaar.”
Het is fijn samen te wonen met medestudenten aan wie je dat allemaal niet hoeft uit te leggen. We snappen elkaar.
Elk Joods Studentenhuis heeft zijn eigen unieke bijzonderheid. In Utrecht is dat ‘Poogi’. “Poogi is het huisspook dat op zolder woont. Elke keer als er iets raars of onverklaarbaars gebeurt dan schrijven we dat toe aan Poogi” zegt Yvette. “Bijvoorbeeld een lamp die omvalt of wanneer plotseling iets onvindbaar is. Dan is er maar één verklaring voor. En dat is Poogi.” Misschien is Poogi wel the best kept secret van het JSH.