Feministische kunst – Dalit Lymor

Vanuit haar studio in Rotterdam zet ze zich in voor wat zij belangrijk vindt. Dalit Hospers (1994) is Joods, Argentijns en feministisch kunstenaar. In 2019 studeerde zij af aan de Willem de Koning Academie. Onder de naam artiestennaam Dalit Lymor maakt zij illustraties die haar blik op de wereld laten zien. In de hoop op deze manier de wereld te veranderen, een beetje beter te maken.

Je noemt jezelf een ‘feministisch kunstenaar’. Wat betekent dat?

Mijn werken gaan over gelijkheid binnen de maatschappij, en de positie van de vrouw is daarin het hoofdthema. Ik wil de dubbele standaarden aankaarten en de taboe op het vrouwelijk lichaam aan de kaak stellen. Feminisme gaat in mijn visie verder dan gelijkwaardigheid voor de vrouw maar strekt zich ook uit naar andere groepen en minderheden in de samenleving. Gelijkheid voor zwarte Nederlanders, leden van de LGBTQ-gemeenschap, moslims, noem maar op.

Dat klinkt alsof je kunst als een middel tot activisme ziet.

Ik ben altijd een heel uitgesproken persoon geweest en ben niet bang om mijn mening te laten horen. Het zal ook met mijn opvoeding te maken hebben: wij kregen thuis altijd mee dat het niet uitmaakt wie je bent, wat je achtergrond is of hoe je eruitziet. Die uitgesproken mening is soms beter te vatten in een kunstwerk. Mensen kijken langer naar een afbeelding dan naar een stuk tekst. In één blik zie je wat mijn frustratie of gevoel is, het is als het ware een opname van mijn gedachten. Dat is ook niet altijd makkelijk, maar wel effectief. Jonge mensen bereik ik eerder met illustraties dan met een artikel. Instagram is daarin een belangrijk middel, en heeft mij ook weer in contact gebracht met andere Joden die dit soort thema’s ook belangrijk vinden. Die mensen kwam ik in sjoel niet tegen, maar wel door mijn kunst te verspreiden om Instagram en de reacties die daar op kwamen.

Waarom is die Joodse achtergrond zo belangrijk voor je?

Je hoort ons niet zo vaak en ik ben trots op mijn Joodse identiteit, op waar ik vandaan kom. Trots op wat het Jodendom te bieden heeft en mij heeft meegegeven. Niet per se vanuit een religieus perspectief, daar heb ik minder mee, maar wel vanuit een cultureel perspectief. De filosofische aard van het Jodendom, dat overal vraagtekens bij gezet kunnen worden, dat discussie wordt aangemoedigd, dat spreekt mij aan. Ik wil laten zien dat Joden bestaan en dat onze mening gehoord mag worden.

,

Ook in je kunst dus?

Absoluut. Ik maakte bijvoorbeeld een illustratie naar aanleiding van de cartoon in de Volkskrant waar Zwarte Piet werd vergeleken met een karikatuur van een Jood. Het leek alsof de cartoonist probeerde te zeggen dat wanneer mensen Joden als een karikatuur neerzetten, mensen wél verontwaardigd zijn. Volgens mij is dat niet zo, antisemitisme is alom aanwezig en lijkt juist steeds minder een taboe te worden. Een ander project gaat over de Bijbelse figuur Lilith, die ik verbind aan het moderne concept van ‘slutshaming’. De mystieke traditie van het Jodendom leert dat Lilith eigenlijk de eerste vrouw was. Adam was overdonderd door haar schoonheid en nam daardoor automatisch een onderdanige rol aan, maar dat wilde hij niet. Adam en Lilith kregen er ruzie over, tot het punt dat God van Lilith eiste zich aan te passen. Toen zij dat weigerde werd ze verbannen naar de onderwereld. Lilith werd verder gedemoniseerd, er zijn verhalen waarin staat dat zij mannen wil verleiden en hun hoofd opeet. Het verhaal van Lilith is vervolgens gebruikt om de vrouwelijke seksualiteit in toom te houden, te laten zien dat vrouwen onderdanig moeten zijn. Ik raakte geïntrigeerd door Lilith, en zag daar ook de moderne vormen van ‘slutshaming’ in, waarbij vrouwen aan andere seksuele normen gehouden worden dan mannen. Die dubbele seksuele moraal is niet meer van deze tijd, en dat probeer ik met mijn kunst aan de kaak te stellen.

Meer weten over Dalit? Check haar website.